De gitaar is een getokkeld snaarinstrument met een platte achterkant en een getailleerde rompvorm.
Het instrument is waarschijnlijk door de Arabieren naar Spanje gebracht en was tegen het einde van de 14e eeuw in geheel Europa ingevoerd. Dit instrument was een “viersnarige” gitaar.
De eerste gitaren waren erg klein en bespannen met vier paar dubbele snaren.

Gedurende de Renaissance (16e eeuw) had de gitaar nooit dezelfde status als de renaissance-luit.
Het werd niet als een serieus instrument gezien. De gitaar was een volksinstrument en de luit werd bespeeld aan de hoven.
Langzamerhand begon de gitaar aan populariteit te winnen als een instrument dat veel gemakkelijker te bespelen was dan de luit en daardoor werd er ook meer muziek voor geschreven.

Tijdens de barok-periode(17e eeuw) werd een vijfde snaar aan de gitaar toegevoegd en er kwam meer muziek beschikbaar voor het instrument. Vanaf die tijd werd ze de “Spaanse gitaar” genoemd.
Aan het eind van de barok-periode zijn twee belangrijke veranderingen bij de gitaar aangebracht:

1. de dubbele snaren werden veranderd in enkele snaren
2. inplaats van 5 dubbele snaren kreeg de gitaar 6 enkele snaren

Tegen het einde van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw was de Spaanse gitaar een tot de grote mode behorend instrument geworden in Europa; de high-society beshouwde het als een noodzakelijke volmaaktheid om het instrument te bespelen. Er waren er veel gitaarpublicaties, -componisten en -uitvoerenden. De tijd van de gitaarvirtuozen brak aan.
Fernando Sor, Mauro Guilliani, Matteo Carcassi, Fernando Carulli en vele anderen schreven muziek, publiceerden methodes en gaven concerten. De gitaar was zeer populair en gitaarconcerten kwamen veel voor.

Toch heeft de gitaar aan het eind van de 19e eeuw nog een verandering ondergaan.
Tot deze tijd was het instrument vrij klein en smal. Antonio de Torres (1817-1892) heeft een nieuw ontwerp gemaakt voor de gitaar, de “Torres-gitaar”. Hij zorgde ervoor dat het instrument groter werd en meer (geluids) volume kreeg. Antonio de Torres wordt daarom ook wel de “vader” van de moderne (klassieke) gitaar genoemd.

Heel belangrijk voor de erkenning van de gitaar als volwaardig concertinstrument is de Spaanse klassieke gitarist Andres Segovia (1893-1987) geweest. Hij gaf concerten, les en ontdekte een enorme hoeveelheid gitaarmuziek. Ook zorgde hij ervoor dat veel componisten muziek schreven voor de gitaar. Segovia was de meest belangrijke en invloedrijke klassieke gitarist van de 20e eeuw.

In 1946 werden de snaren (die tot die tijd van darmen werden gemaakt) vervangen door nylon.